Nama Tengku Razaleigh Hamzah memang tidak asing lagi dipersada politik tanah air terutamanya apabila rakyat bercerita/bersembang berkenaan pengharaman UMNO pada tahun 1988.Ianya seakan-akan terpahat dalam sejarah politik Malaysia. Beliau dilahirkan pada 13 April 1937 di Kota Bharu,Kelantan. Sehingga sekarang,nama beliau masih menjadi sebutan ekoran sikap 'keras kepala' beliau yang terus kemaruk dengan jawatan Presiden UMNO walaupun sudah beberapa kali kecundang atau gagal.
Mungkin sudah ditakdirkan atau tersurat dalam perjalanan politik negara bahawa tahap kegemilangan beliau hanyalah setakat Bekas Naib Presiden UMNO. Melalui jawatan tersebut beliau telah mencatat sejarah sebagai Menteri Kewangan paling lama bermula 5 mac 1976 hinggalah 1984 sebelum diambil alih oleh Tun Daim Zainuddin. Pada tahun 1981,beliau ingin mengorak langkah setapak lagi ke hadapan dengan bertanding kerusi Timbalan Presiden UMNO mencabar Tun Musa Hitam pada ketika itu namun kecundang. Beliau mencuba nasib sekali lagi pada tahun 1984 namun kegagalan tetap berada ditangan beliau.
Pada 24 April 1987, beliau benar-benar memberi kejutan kerana bertindak diluar dugaan kerana beliau bersama Tun Musa Hitam mencabar regu Tun Dr. Mahathir dan Tun Ghafar Baba bagi kerusi Presiden dan Timbalan Presiden. Memang benar kata orang bahawa dalam politik tidak ada istilah malu apatah lagi segan. Sepatutnya, Tun Musa Hitam yang mencabar Tun Dr. Mahathir bagi kerusi Presiden tetapi Tengku Razaleigh yang kecundang sebanyak dua kali bagi kerusi Timbalan Presiden pula yang berbuat demikian. Malangnya beliau sekali lagi kalah ditangan Tun Dr. Mahathir sebanyak 43 undi. Kekalahan tersbeut merupakan titik pusing bagi kerjaya politiknya.
Kekalahan tersebut juga benar-benar mengecewakan beliau kerana ianya boleh dikatakan 'membunuh' karier politik beliau dalam Parti UMNO. Masakan tidak beliau kecewa kerana kerusi emas Perdana Menteri sedang menunggu beliau namun gagal dan berputih mata. Beliau mengambil tindakan Undang-undang (tidak hairan kerana beliau sememangnya bercita-cita menjadi peguam sebelum berkecimpung dalam politik) terhadap Parti UMNO khususnya Mahathir sehingga membawa kepada pengharaman UMNO pada tahun 1988. Beliau bersama dengan Datuk Seri Rais Yatim menubuhkan Parti Semangat 46 dan menyertai Pilihan Raya Umum 1990 dengan kerjasama PAS dan DAP dimana pakatan tersebut dinamakan sebagai Angkatan Perpaduan Ummah.
Malangnya,pakatan tersebut gagal membentuk kerajaan cuma PAS yang berjaya menawan kembali Kelantan dan PBS di Sabah. Pada tahun 1996,Parti Semangat 46 dibubarkan dan beliau bersama dengan ahli-ahli yang lain menyertai semula UMNO atas ehsan Mahathir. Beliau menjadi gurkha UMNO dan menjadi 'hiasan sampingan' yang kurang berfungsi. Memang benar seperti diduga,tindakan Mahathir yang menerima semula Tengku Razaleigh dan bekas ahli Semangat 46 yang lain ibarat "melepaskan anjing yang tersepit ekor". Pada tahun 2000,beliau menawarkan diri untuk bertanding melawan Tun Dr. Mahathir bagi kerusi Presiden UMNO dalam pemilihan Parti UMNO namun gagal melepasi kuota pencalonan sebanyak 30 peratus daripada bahagian-bahagian UMNO. Pada masa yang sama, beliau juga mencabar Datuk Seri Abdullah Badawi bagi kerusi Timbalan Presiden namun gagal melepasi kuota seterusnya beliau memohon 'belas kasihan' daripada perwakilan bagi bertanding kerusi Naib Presiden yang pernah beliau duduki namun turut kecundang kerana kuota.
Pada tahun 2004,beliau sekali lagi mencuba nasib dengan mencabar Datuk Seri Abdullah Badawi bagi kerusi Presiden namun gagal melepasi kuota dan hanya menerima pencalonan daripada bahagian Gua Musang dimana belaiu merupakan Ketua Bahagian. Dengan tidak berasa jemu dan malu,sekali lagi beliau mencuba nasib pada tahun 2008 ini bagi bertanding merebut kerusi Presiden atas alasan ingin membawa perubahan dan menjadikan UMNO terus relevan. Malangnya, sehingga artikel ini ditulis beliau gagal mendapat pencalonan walaupun hanya satu dan semuanya berpihak kepada Datuk Seri Najib Razak bagi kerusi Presiden.
Pada hemat saya,mungkin ini merupakan kali terakhir beliau mencuba nasib bagi merebut kerusi emas tersebut memandangkan beliau pernah berjanji "Sekiranya hasrat saya untuk mengubah UMNO tidak diterima oleh ahli-ahli UMNO, maka lebih baik saya tempah tiket pergi ke Makkah beribadat di sana tanpa perlu memikirkan masalah-masalah UMNO lagi". Pada pemilihan UMNO yang akan datang (sekiranya masih ada atau pun nyawa-nyawa ikan) mungkin usia beliau tidak mengizinkan lagi bagi beliau berbuat demikian. Sedangkan pada masa sekarang, beliau dipandang sebagai 'orang tua' yang tidak 'bergetah' lagi dan diseru agar 'bermain dengan cucu'.
Saya berpendapat sebagai orang muda bahawa beliau hanyalah sesuai menjadi 'penasihat' kepada Parti UMNO dengan memberi tunjuk ajar mana yang perlu dan berkongsi pengalaman sepanjang berada dalam Kerajaan suatu ketika dahulu. Adalah lebih afdal sekiranya beliau mengundur diri terus daripada kancah politik jika beliau terus ingin berada dalam UMNO yang mana suatu ketika dahulu menjadi cacian dan maki hamun beliau (semasa dalam Semangat 46).
Kepada Tengku Razaleigh@Ku Li, sedarlah bahawa generasi muda pada masa kini memerlukan pemimpin yang berjiwa 'muda' dan boleh membawa idealisme baru bukannya idealisme 'konservatif' seperti mana yang Tengku perjuangkan. Bagaimana beliau mahu membawa perubahan sedangkan ahli-ahli UMNO sendiri tidak menerima perubahan yang beliau perjuangkan?.Jika dalam UMNO sendiri beliau 'ditolak' mentah-mentah apatah lagi rakyat Malaysia keseluruhannya. Dalam masa beberapa minggu selepas ini adalah lebih baik beliau menempah tiket untuk menunaikan umrah ke Makkah kerana biasanya harga tiket akan semakin mahal apabila masa tempahan dibuat semakin singkat. Mungkin pada ketika perwakilan UMNO sibuk dan bergembira dalam pemilihan Mac ini, beliau bolehlah menghabiskan masa berada di Makkah dengan riang hatinya.
Memang terlalu pahit bagi Tengku Razaleigh menerima hakikat tersebut namun ada kalanya yang pahit itu menjadi ubat. Sesungguhnya perjuanganmu belum selesai tetapi apakan daya ianya tidak boleh diguna pakai!
Bagi kebanyakan rakyat Kelantan mereka tidak lupa dengan pilihanraya umum yang menyaksikan Kul Li berdepan dengan Tok Wali Hassan yang terkenal dengan karamah dan mulut masinnya.
Walaupun Ku Li menang, dikatakan sesudah itu kerier politiknya tidak menyerlah lagi sehinggalah sekarang, sekejap tenggelam sekejap timbul sedikit-sedikit.
Saya sempat mendengar berita sesudah pilihanraya itu ditemui tong-tong undi yang dibuang di dalam sungai Kelantan yang majoritinya mengundi Tok Wali Hassan....
Tiada ulasan:
Catat Ulasan